Hoe onze geest werkt

Hoe onze geest werkt

De menselijke geest heeft één eenvoudige taak: jou zo lang mogelijk in leven houden. Om dat te doen, is onze geest een expert in het vermijden en wegvluchten van wat ons pijn doet of gevaar veroorzaakt. Toen we in stammen in de wildernis leefden, was deze taak best ingewikkeld. We moesten roofdieren ontvluchten, water en voedsel vinden en onszelf voortdurend tegen de elementen beschermen. We waren veel vaker onder fysieke bedreiging dan we nu zijn en we zijn ontworpen om te reageren op die stressoren. Onze lichamen ontwikkelden in die tijden “vecht of vlucht” -reacties die ons informeerden over hoe we moesten reageren in tijden van stress, waarbij meestal grote dieren, boze stamleden of natuurrampen betrokken waren.

 

Je geest doet wat hij denkt dat je wilt    Marisa Peer

De fysieke wereld is sindsdien enorm veranderd. Op een dagelijkse basis hebben de meeste mensen in de moderne wereld geen directe bedreiging voor hun fysieke welzijn. Maar we hebben te maken met een fundamentele ontwerpfout: onze geest is amper veranderd om onze nieuwe, veiligere en tammere realiteit te weerspiegelen. We staan nog steeds klaar met vecht- of vluchtreacties op de stress en tegenspoed die het leven op onze weg werpt. Het verschil is nu dat de stressoren en wegversperringen minder primair en meer mentaal zijn. Niettemin gelooft onze geest nog steeds in zijn enige taak: ons in leven houden. En hoe doet het dat? Door naar de instructies te luisteren waarmee wij aangeven wat ons pijn doet.

Dit is de reden waarom we als we ’s morgens in het verkeer zitten en te laat op het werk komen, onze koffie morsen op onze witte shirt en zeggen: “Deze reis maakt me kapot”. “Dit verkeer is een nachtmerrie”. “Mijn baas werkt me op mijn zenuwen”. “Ik sterf onder de druk”, onze geest ons echt gelooft. En hoe reageert ons lichaam op deze instructies? Er wordt gezegd dat je bedreigd wordt: je gaat kapot of sterft! Je geest wil je in leven houden, dus je hartslag stijgt, je cortisolspiegel stijgt, de hormonen stromen door je lichaam en je voelt je boos. Je haalt uit naar je kind dat op de achterbank zit en stuurt een onbeleefde sms naar je collega.

We vertellen onze geest dat het gestrest is en dat we onder directe bedreiging staan, en zie daar: het gelooft ons. Ons brein gebruikt de taal die het ons hoort gebruiken om zichzelf te informeren hoe het zich zou moeten voelen.

Dit is een hele belangrijke voor ons allemaal: je geest doet wat hij denkt dat jij wilt.

Op het moment dat je in het verkeer zit en jezelf toestaat om immense stress te voelen, probeert je lichaam je wanhopig uit die situatie te krijgen omdat je het alle indicatoren geeft dat het zitten in de auto je veel pijn bezorgt. Je geeft instructies aan je geest, via je woorden, en deze veroorzaken een fysieke vecht- of vluchtreactie.

Het feit is dat 15 minuten te laat in een bevlekt wit shirt op het werk te verschijnen geen pijn veroorzaakt. Ongemak misschien, maar niet het soort stress dat je voelt als je huis in brand staat, of wordt achtervolgd door een wild zwijn. Maar voor je geest maakt het niets uit. Je hebt verbaal gezegd dat je pijn hebt en bedreigd wordt, en dus geeft je geest je alle symptomen en reacties om je te helpen het te ontvluchten. Het resultaat? Je raakt gestresst en je voelt je ellendig.

Onthoud dat woorden krachtig zijn en dat je geest altijd luistert – dus vertel wat je wilt dat hij doet!

De drie regels van de geest:

Regel # 1: Je geest doet precies wat hij denkt dat je wilt en wat hij gelooft dat in jouw belang is.

Regel # 2: Je geest reageert op de plaatjes die je in je hoofd hebt en de woorden die je tegen jezelf zegt. Als je je werkelijkheid wilt veranderen, moet je je woorden en de plaatjes veranderen.

Regel # 3: De geest houdt van wat bekend is en wil vermijden wat onbekend is. Dus je moet goede gewoonten bekend maken door ze vaak te doen en slechte gewoonten onbekend te maken door ze achter je te laten.

Vrij naar: Marisa Peer

Een hartvol leven

Een hartvol leven

Het wordt mij steeds duidelijker dat onze geest (ofwel onze ‘mind’) een groot deel van ons leven beheerst, ondanks de intuïtieve duwtjes die we constant vanuit het hart ontvangen. De geest dicteert ons verstand, acties, reacties en beslissingen, grotendeels gebaseerd op aangeleerde reactiepatronen. Keer op keer tracht het hart in te grijpen, advies te geven – maar vaak schuift de geest dat advies terzijde. 

We zien dit in de manier waarop we anderen soms behandelen op basis van de stereotypen die we hebben gecreëerd uit eerdere ervaringen, ondanks wat ons hart ons op dat moment vertelt.

We zien het in relaties die wankelen omdat we “er eerder geweest zijn” en “niet opnieuw gekwetst willen worden”, ondanks de sterke neiging om naar het hart te luisteren in plaats van het hoofd.

We zien het bij mensen wiens gebruikelijke reactie op stressvolle situaties woede is, ondanks het feit dat ze in hun hart weten dat hun gedrag destructief is voor henzelf en hun dierbaren.

Dit zijn voorbeelden van wat er mis gaat als we op kritieke momenten niet vertrouwen op de kwaliteiten van ons hart: compassie, liefde, zorg, moed, dankbaarheid, geven, vriendelijkheid en nog veel meer. Deze kwaliteiten vormen de kern van een hartvol leven!

Hartvol leven gaat over het volgen van de intuïtie van je hart. Dit brengt balans tussen je geest en je emoties en onthult je authentieke zelf. 

 

De Founder van de inspirerende organisatie HeartMath, Doc Childre, zegt hierover: “Je ware zelf worden houdt in dat je egocentrisme elimineert door te vergeven, verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen energie, niet veroordelend te zijn en meer liefde en waardering te uiten”.

Eigenlijk weten we instinctief al lang dat de intuïtie van het hart meer oplevert dan de meningen, voorkeuren en gewoonten van de geest, maar ik merk mijn hele leven al hoe onze mind-based maatschappij het niet stimuleert om te leven op basis van het hart. Jammer, want het maakt co-creatie met anderen mogelijk en is werkelijk in iedereen’s belang.

Onderzoek wijst inmiddels uit dat het hart veel meer is dan een eenvoudige pomp. Het is in feite een zeer complex, zelforganiserend informatieverwerkingscentrum met een eigen functioneel ‘brein’ dat communiceert met het schedelbrein via o.a. ons zenuwstelsel en hormoonsysteem. Ons hart beïnvloed onze hersenfunctie, de meeste belangrijke organen van het lichaam, onze mentale helderheid, creativiteit, emotionele balans en persoonlijke effectiviteit. Ze bepaalt in principe de kwaliteit van ons leven.

Dus ik stel voor dat we meer vanuit ons hart gaan leven, wat denk jij?

In het fascinerende e-boekje ‘The Science of the Heart’ kun je meer te weten komen over de kracht en intelligentie van het intuïtieve hart en de vele onderzoeken van het HeartMath Institute over stress, emoties en het hart.

Onze rol als ouders

Onze rol als ouders

Wat is onze rol als ouders in het tijdperk waarin we leven? In het grootste gedeelte van de menselijke geschiedenis hebben ouders hun kinderen zelf grootgebracht en alles geleerd dat nodig is om mens te zijn. Hebben wij op een bepaald moment besloten dat we daar geen tijd meer voor hebben of dat het niet belangrijk genoeg is voor ons om onze tijd aan te besteden?

Moeten we ons niet afvragen of dit nog klopt? Ik geloof dat we een deel van deze rol moeten terugnemen. Scholen moeten onze kinderen de basics leren: lezen, schrijven, rekenen, taal. Dat is niet makkelijk en daar hebben ze gespecialiseerde methodes voor en leerkrachten zijn hier experts in. Maar de echte levenslessen leren kinderen niet op school, niet in de klas, die leren ze thuis en buiten op straat en op reis en in het leven zelf.

 

Kunnen we onze kinderen bijstaan in hun groeiproces en hen de belangrijkste levenslessen leren?

Weten we eigenlijk wel wat onze kinderen moeten leren om voorbereid te zijn op wat er allemaal gebeurt en komen gaat? Peter Diamandis (internationaal innovatie pioneer) zegt: “Niemand buiten Silicon Valley weet hoe snel dingen al in de komende 2 tot 3 jaar gaan veranderen in deze wereld.” We moeten ons gaan realiseren dat onze kinderen waarschijnlijk beter weten wat ze moeten leren dan wij. Zij zijn meer afgestemd op het internet en wat er gebeurt in de online en digitale wereld dan wij zijn.

Ik begin steeds meer te geloven dat kinderen de belangrijkste dingen beter driedimensionaal en zelfsturend kunnen leren dan op de geijkte manier in de klas via boeken en methodes. We zouden onze kinderen opdrachten kunnen geven, bijvoorbeeld op een vakantie: leer over de geschiedenis van het gebied waar we zijn, doe onderzoek, maak een verslag en presenteer dit aan het gezin op een bepaald moment. Zo leren ze onderzoeken (een kritische vaardigheid in de 21e eeuw), ze doen nieuwe kennis op, ze leren organiseren, schrijven, plannen en presenteren. Het is leuk en er is veel meer kans dat ze het onthouden omdat ze het zelf hebben gedaan (in plaats van opgedreund te hebben uit een boek).

Dus moeten we dan een georganiseerd curriculum maken om onze kinderen thuis te gaan onderwijzen? Wow… dat gaat misschien iets te ver…

Gelukkig is er een snelle oplossing, namelijk het allerbelangrijkste in ouderschap: het voorbeeld dat jij geeft!

Ik geloof dat als wij zelf focusen op het leven van een succesvol en gelukkig leven met:

– sterke interpersoonlijke relaties
– werk dat zin en voldoening geeft
– financieel succes
– voortdurende ontwikkeling en groei
– gezondheid en fitheid

we ze de belangrijkste levenslessen geven die ze nodig hebben om zelf succesvol te worden in deze tijd.

Want jij bent hun wereld, jij bent hun voorbeeld van wat het is om mens te zijn. Dus als je dit kunt doen, heb je de helft al gewonnen!

Laat ons hieronder weten wat je van deze stelling en uitspraken vindt.

Een nieuwe richting

Een nieuwe richting

We hebben een nieuwe droom. Er is iets geboren op onze zoektocht naar een “good family life”.

We zijn tot de conclusie gekomen dat we een nieuwe richting in willen slaan met The Good Family. We hebben sinds 2013 met veel plezier en succes gewerkt aan initiatieven rondom gezin en duurzaamheid. Zo hebben we onder andere mooie portretten gemaakt van gezinnen die op een bijzondere manier bezig waren met het behoud van de planeet, een drukbezocht evenement georganiseerd in Pakhuis de Zwijger op het gebied van voedsel, onze volgers geïnspireerd met posts en content, populaire lunchtrommel acties gedaan, en ondernemers geholpen met het in de markt zetten van innovatieve producten.

Dit jaar voelen we de energie gaan richting persoonlijke ontwikkeling. En dan niet alleen die van ouders, ook die van kinderen. Ontwikkeling voor het hele gezin. Omdat we merken dat hier behoefte aan is en omdat we er zelf ervaring en kennis over hebben. We leven in een tijd waar alles heel snel veranderd, er komt veel op ons af en het is niet altijd makkelijk om ons staande te houden. Maar bovenal omdat samen ontwikkelen en leren gewoon heel erg leuk is. Wij hebben ervaren dat het leidt tot verbondenheid, stabiliteit en een gevoel van geluk en vervulling. 

De missie waar we ons op richten is het creëren van een hartvolle wereld. Een wereld waarin ouders en kinderen hun hart volgen en ten volle leven, met grenzeloze mogelijkheden voor iedereen. In co-creatie met elkaar: ouders en kinderen, thuis en school, binnen het gezin en in de community. En ook hier geldt: wat we nu doen is wie we morgen zijn.

 

We gaan voor de meest hartvolle generatie ooit: zelfverzekerd, veerkrachtig, compassievol, en toegerust om de kansen van de eenentwintigste eeuw volledig te grijpen en positieve impact te maken op deze wereld.
We hopen dat jullie je als onze trouwe volgers hierin kunnen vinden en ons graag willen blijven volgen om inspiratie op te doen. Maar als dat niet zo is, is dat natuurlijk helemaal prima. Dan willen we jullie heel graag bedanken voor jullie aandacht en betrokkenheid de afgelopen jaren en wensen we jullie en jullie gezinnen heel veel succes, liefde en geluk.

 

Laat ons weten wat je van deze nieuwe richting vindt.

De dankbaarheidsmuur

De dankbaarheidsmuur

Ik was aan het denken over een manier waarop ik mijn kinderen iets kon bijbrengen over dankbaarheid. Ik had toen ze jonger waren al een beetje geëxperimenteerd met bidden voor het eten. Niet omdat ik religieus ben, maar omdat ik het een mooi concept vind om op zo’n moment van samenzijn te delen waar je dankbaar voor bent. Dat werkte niet goed omdat we dan iedere keer op dat moment iets moesten verzinnen en dat werd een beetje gemaakt. Ook was Jimmy nog iets te jong en vond het vooral irritant omdat hij wilde beginnen met eten.

Vorig jaar bedacht ik de dankbaarheidsmuur. Gewoon een stuk bruin inpakpapier aan de muur in de gang geplakt, een plek waar we vaak langslopen. Ik vroeg Nina (10) of ze wist waar dit goed voor was.

De kinderen een stift gegeven en gezegd ‘schrijf maar op waar je dankbaar voor bent in je leven’. Ik gaf een aanzetje door er zelf eentje op te schrijven en al heel snel werd er regelmatig een zinnetje opgezet. Andere kinderen deden ook mee als ze op bezoek waren. Voordat ik het wist, was ‘de muur’ al bijna vol. Nu iedere keer dat ik door de gang loop, krijg ik een gevoel van geluk en dankbaarheid over me heen en grote kans dat dit bij Nina en Jimmy ook zo is. Vriendjes dragen ook regelmatig bij aan de muur en onze gang is inmiddels een oase van dankbaarheid en geluk geworden.

Er worden niet regelmatig meer nieuwe uitingen van dankbaarheid toegevoegd, maar laatst ontdekte ik toch nog een nieuwe. Een juweeltje! Het was voor Nina duidelijk een manier om een gevoel te uiten waarvan ze niet wist hoe ze dat moest doen. Voor mij (en voor mijn vriend) was het een groot cadeau. Ik wist dat ze oke was met hem, maar dit was een duidelijke bevestiging dat ze de verandering in haar moeder’s leven (en daardoor toch ook in dat van haar) heeft omarmd. Zonder dat ik haar er om heb hoeven vragen kreeg ik feedback dat ik dit stukje omtrent ons gezin goed gedaan heb. En dat is goud waard.

Als je geen geschikte muur hebt, kun je het ook doen met losse briefjes in een glazen pot. Die kun je dan af en toe samen even doorlezen en je samen realiseren dat je toch best veel hebt om dankbaar voor en gelukkig om te zijn.